Roger De Haes
PAARD, ik voel je
van 19 juli t/m 25 augustus 2024
van donderdag tot zondag, telkens van 14 tot 18 u.
In Betekom staat een indrukwekkend monument van hem, ‘Stilte’ (2006). Twee aangeslagen zittende mijnwerkers vertolken het verstilde verdriet om 33 Vlaamse kompels uit het Hageland (van in totaal 262 slachtoffers) die omkwamen bij de mijnramp in Marcinelle in 1956. In opdracht gemaakt, en dus uit handen gegeven. Maar eigenlijk doet Roger De Haes niet graag afstand van zijn werk, omdat het hem stuk voor stuk zo na aan het hart ligt. Ook daardoor is pas deze tentoonstelling in Galerij Artisjok zijn eerste grote eigen tentoonstelling, uitgerekend op zijn tachtigste.
Hij begon als tekenaar en schilder, vaak van modellen. De schetsen en studies ervan werkte hij om tot aangeklede interpretaties, ingekleurd met acrylverf. Maar het bekendst is hij als beeldhouwer. Zijn voorliefde gaat daarin uit naar paarden en ruiters, in het bijzonder Brabantse trekpaarden, omdat de bouw en de vorm van paarden hem zo aanspreken, zegt hij. Monumentale werken zijn het, in kunsthars, maar oorspronkelijk wel vormgegeven in klei. Opvallend daarbij is de kracht en de zwaarte die ze uitstralen, de ‘zwaartekracht’ in de volle betekenis van dat woord – letterlijk en figuurlijk. De beelden komen massief over, deels doordat ze bruut uitgewerkt zijn, op zo’n manier dat het materiaal waaruit ze gewonnen zijn, ruw bewerkte klei, nog een groot aandeel heeft in de uitstraling van het werk. Daaruit blijkt ten overvloede ook hoezeer de noeste bewerker zich verbonden voelt met dit materiaal. Maar evenzeer zit in die opvallende expressiviteit een minder opvallende intimistische, emotionele zwaarte verwerkt, die het doet lijken alsof de kunstenaar slechts in tweede instantie iets blootgeeft van wat hij aan persoonlijks in zijn werk tot uiting wil brengen. Zo typeert een samengaan van afgeschermde, bedekte bewogenheid en extroverte uitingsdrang dit zeer aansprekende werk van Roger De Haes, een verstrengeling van intimiteit en intensiteit.