Marie Cools en Eddie Symkens
Marie Cools is een beeldend kunstenaar die opgroeide aan de nete in Grobbendonk, op haar beurt bracht ze ook vijf kinderen groot in de schittering van het water. De troebele reflecties van de bomen, de glinstering van de zon, de oneindige rimpels die verschijnen bij de kleinste aanraking op het water krijgen al van kindsafaan de aandacht van de kunstenares. Dit soort natuurlijke fenomenen en producten zullen een constante vormen doorheen haar artistieke praktijk.
In haar tienerjaren ontdekte ze de dankbaarheid in het recupuren van materiaal en begint ze al vroeg te experimenteren in het samenbrengen van deze materialen. Met oude stoffen en kledij van haar ouders hermaakte ze unieke en vernieuwende outfits. Hier begint de liefde voor het nieuwe leven geven aan afgedankte materialen. Een manier van werken die nog belangrijker wordt na haar opleiding als beeldhouwer. In dit medium geeft ze volledig de aandacht aan de esthetiek van het verloren materiaal. Ook hier gaat ze aan de slag met oude stukken textiel zoals haaksels, kant, wol en garen die verwijzen naar haar moeder en het ouderlijk huis. Deze materialen krijgen een nieuwe bestemming wanneer ze verwerkt worden met verweerd hout, drijfhout dat aanspoelde op het strand of stukken verroest ijzer die ze langs de weg vindt tijdens de wandelingen met haar man. Verschillende gevonden materialen die ze vaak jaren heeft bewaard giet ze in combinatie met was, verf, touw of epoxy tot nieuwe vormen. Het oude wordt herenigd met het nieuwe en neemt door de verbeelding van Cools haast dierlijke vormen aan.
Als een verzamelaar verenigd ze texturen die een brug trachten te slaan tussen het organische en het menselijke, sporen van ons bestaan. Gevat in sculpturen, tekeningen en textiel brengen haar werken een boodschap van harmonie, fragiliteit en vergankelijkheid. De subtiele interventies door het handwerk creëren nieuwe betekenissen en nodigen de toeschouwer uit deze vervolgens te bewerken.